Zichtbaar leiderschap begint waar iemand het risico neemt om de waarheid te dienen en niet voor erkenning of zoals we in Suriname zeggen “sma ai”, daar raken durf, journalistiek en geloof elkaar en krijgt karakter vorm. De Bijbel laat zien dat moed nooit los staat van waarheid en dat gezag groeit waar rekenschap wordt afgelegd. Mozes stapt naar Farao met een boodschap die tot bevrijding leidt, hij houdt koers wanneer de macht dreigt en leert dat waarheid vragen om volharding en duidelijke woorden die mensen bij elkaar brengen in plaats van verdelen, zo lezen we in het verhaal van de uittocht en de herhaalde gesprekken met Farao die beginnen met de roep om het volk te laten gaan (Exodus 5:1, Exodus 7–12). Esther bereidt haar moment zorgvuldig voor en vraagt om leven voor haar volk, ze kiest zorgvuldig het moment en de toon, en zonder show., haar weg van vasten en spreken laat zien dat onderzoek, context en moed samen horen wanneer er echt iets op het spel staat (Esther 4:14, Esther 5:1-3, Esther 7:1-6).
Waar macht ontspoort is confrontatie mogelijk zonder vernedering, Nathan gaat bij David naar binnen met een verhaal dat eerst het geweten wekt en daarna pas de naam noemt, daardoor wordt schuld erkend en herstel mogelijk gemaakt, de lijn die kritische maar rechtvaardige journalistiek zoekt wanneer het publiek recht heeft op openheid zonder sensatie (2 Samuël 12:1-7). Daniel weigert zijn geweten in te leveren voor gemak en blijft trouw bidden, uiteindelijk blijkt geloofwaardigheid sterker dan het decreet en de steen voor de kuil, dit is data die geanalyseerd moet worden door redacties en besturen die bij tegenwind de lange lijn willen houden (Daniël 6:10, Daniël 6:22-23). Nehemia kijkt eerst, rekent en spreekt dan open over risico’s en middelen, hij betrekt mensen bij het bouwen en maakt transparantie tot de standaard voor vertrouwen. Dit is de manier waarop beleid uitlegbaar wordt en burgers het resultaat terugzien (Nehemia 2:11-18).
De profeten dringen aan op recht en barmhartigheid en houden de maatlat bij de poort, zo klinkt het dat eerlijke weegschalen de Heer welgevallig zijn en bedrog de gemeenschap aantast. Een directe aansporing om data en daden te laten kloppen met woorden en om cijfers niet te gebruiken als dekmantel voor willekeur maar als bewijs van rechtvaardigheid in praktijk (Spreuken 11:1). Micha zet het eenvoudig en veeleisend neer, doen wat recht is, trouw liefhebben en nederig wandelen met God, dat is de houding die een leider herkenbaar maakt en die verslaggeving richting geeft wanneer het lawaai toeneemt en de tijd dringt (Micha 6:8). Spreuken roept op om stem te geven aan wie niet gehoord wordt en recht te doen aan wie geen helper heeft, precies de publieke taak die journalistiek draagt wanneer ze de rivier opgaat en de dorpen bezoekt in plaats van te blijven hangen in de echo van de stad (Spreuken 31:8-9).
Johannes de Doper spreekt Herodes aan op misbruik van macht en betaalt de prijs, zijn stem blijft herinneren dat geloofwaardigheid verdampt zodra men vriend wil zijn van de troon, een waarschuwing dat onafhankelijkheid een voorwaarde is voor vertrouwen in het publieke woord (Markus 6:17-20, Matteüs 14:3-5). Jezus zelf laat de blauwdruk zien van gezag en invloed zonder geweld, hij buigt zich naar beneden wanneer een vrouw tussen stenen en oordeel staat en geeft eerst menselijkheid terug voordat hij richting wijst, waarheid die snijdt en heelt tegelijk en zo een samenleving geneest die anders alleen straf kent en geen herstel (Johannes 8:1-11). In het huis van Zacheüs kiest hij nabijheid boven verontwaardiging, een keuze die een leven kantelt en publieke gevolgen heeft, de beweging die nodig is wanneer beleid mensen moet helpen in plaats van cijfers te overschreeuwen (Lukas 19:1-10). Voor Pilatus noemt hij zijn missie getuigen van de waarheid en laat zien dat gezag een houding is die niet kantelt wanneer de menigte iets anders wil horen, zo wordt het kompas zichtbaar dat leiders en schrijvers vandaag nog steeds nodig hebben (Johannes 18:37-38).
Jezus vat leiderschap samen in dienen en niet heersen, wie groot wil zijn wordt dienaar en wie wil leiden wast voeten, daar groeit gezag dat bestand is tegen tijd, een les die elke newsroom en ieder bestuur kan oefenen in de manier waarop besluiten worden onderbouwd, gecontroleerd en bijgestuurd wanneer feiten dat vragen (Markus 10:42-45, Johannes 13:12-15). Paulus spoort aan om waarheid in liefde te spreken, zodat het gesprek tegelijk scherp en opbouwend blijft en het publiek niet vermalen wordt tussen harde stellingen en zachte leugens, de balans die verslaggeving geloofwaardig maakt en beleid draaglijk houdt wanneer keuzes pijn doen maar noodzakelijk zijn (Efeziërs 4:15). Jezus leert ook dat een ja een ja moet zijn en een nee een nee, heldere taal als basis voor vertrouwen en als bescherming tegen de schuivende betekenis van woorden wanneer de druk toeneemt en de camera’s draaien (Matteüs 5:37).
De communicatie in Suriname moet verhalen verbinden met verifieerbare feiten en de moed tonen om die feiten te publiceren en te belichamen. Leiders die open rapporteren en tijdig hun fouten erkennen, bouwen een buffer tegen geruchten, terwijl redacties hoor en wederhoor serieus nemen, zodat beleid terugkeert naar de werkelijkheid waarvoor het is bedoeld, namelijk de samenleving dienen. Wie schrijft weegt elke alinea op bewijs en context en vermijdt de snelle verontwaardiging die lezers emotioneel achterlaat, wie bestuurt kiest doelen die meetbaar en controleerbaar zijn zodat burgers kunnen nagaan of het klopt, daarmee komt het Bijbelse in beeld waarin durf dient, leiderschap luistert, journalistiek informeert en waarheid met genade samen een samenleving verheffen.
