Het Onafhankelijkheidsplein kleurde warm en vol verwachting toen president Jennifer Simons het vuur in de grote dia voedde en sprak over de kracht van licht in een land dat vele tradities draagt, zij herinnerde eraan dat zelfs het kleinste vlammetje duisternis verdrijft en dat Suriname niet alleen huizen maar ook harten kan verlichten wanneer we elkaar als één gemeenschap zien. Dezelfde toon klonk in de Divali-boodschappen van maatschappelijke en politieke organisaties die opriepen tot harmonie en respect, met nadruk op de waardigheid van vrouwen en de plicht om saamhorigheid te kiezen boven verdeeldheid, wie die woorden naar beleid vertaalt ontdekt dat richting winnen begint met gedrag dat mensen optilt en keuzes die voorspelbaar zijn.
Die gedachte kreeg in Paranam meteen handen en voeten waar het Diaspora Homecoming Summit startte met een boomplanting op het terrein van de G.A. Kortschool en een pakket aan tastbare investeringen in jeugd en leefomgeving. Een klaslokaal gaat open met computers, leermiddelen en een smartboard, er komen twee volledige studiebeurzen en een uitwisseling met een school in Nederland zodat leerlingen vroeg kennismaken met de wereld. En tegelijk wordt een voedingsketen opgebouwd met microkredieten voor papaja, cassave en soeptayer en met een pulpmachine en vriesfaciliteit zodat kinderen wekelijks en straks dagelijks kunnen rekenen op soep en vers fruit. De opzet is zo eenvoudig als ambitieus, begin klein en schaal wat werkt, precies het soort aanpak dat in andere wijken kan wortelen wanneer partners doen wat ze beloven en resultaten zichtbaar maken.
Over de grens klonken dezelfde bouwstenen in Cayenne waar het directoraat Cultuur en de organisatie AJLA afspraken maakten om samen te werken aan culinaire uitwisseling, kunst en educatie, het mobiliseren van gezinnen en scholen, het schoonhouden van woon- en leeromgevingen en het beschermen van de Marowijnerivier. Het voornemen is om een trainingscentra in Albina en Saint-Laurent op te zetten als plek waar kennis en ervaring heen en weer stromen. De boodschap was: een rivier is geen muur maar een brug en dat buren die elkaars talenten delen sneller vooruitgaan dan buren die elkaar alleen bekijken, wanneer projecten aan beide oevers dezelfde planning en logistiek hanteren groeit het vertrouwen dat samenwerking de standaard is en geen uitzondering.
Intussen vroeg het publieke debat om ruggengraat en recht toen advocaat Serena Essed het optreden van president Simons rond het gratie-dossier daadkrachtig noemde en onderstreepte dat erkenning van rechterlijke uitspraken de basis is om een pijnlijk hoofdstuk af te sluiten. Die benadering is niet alleen juridisch correct maar ook sociaal verstandig, wonden helen wanneer leiders duidelijk zijn, rustig communiceren en tegelijk ruimte laten voor verwerking in de samenleving. En instituties winnen aan gezag waar procedures kloppen en emoties worden gehoord zonder de lijnen te buigen.
Dat Surinaamse professionals internationaal meedraaien bleek toen journalist Valerie Fris op een groot podium werd onderscheiden voor onderzoek naar mensenhandel. Zij stond daar met het werk van een Caribisch team en met de Surinaamse vlag in beeld en vertelde hoe erkenning voelt wanneer je dossier stevig is onderbouwd. Zo groeit de reputatie van een land dat ernstige thema’s niet schuwt en journalisten de ruimte gunt om die zorgvuldig te belichten, wie dat vasthoudt versterkt tegelijk de strijd tegen misdaad en de veiligheid van kwetsbare groepen.
Tussen al die plechtigheid vond ook plezier een eigen landingsbaan, letterlijk, de derde Airport Runway Run trok honderden lopers en wandelaars voor een vijf en tien kilometer over het strakke asfalt van de luchthaven. Een evenement dat gezondheid promoot, gemeenschapszin bouwt en een sterk visitekaartje is voor een luchthaven die verder kijkt dan vertrek en aankomst, sport die mensen bij elkaar brengt is meer dan een mooie foto, het is een gewoonte die steden en dorpen vitaler maakt en jongeren perspectief geeft.
