In Las Vegas kreeg het lichtzwaargewicht een nieuwe vorst toen Alex Pereira met nietsontziende precisie afrekende met Magomed Ankalaev en bij UFC 320 zijn titel heroverde. De Braziliaan, die in maart nog via een unanieme beslissing zijn gordel verloor aan de Rus, stormde vanaf het eerste belsignaal naar voren en liet geen moment onbenut. Een rechte rechterhand deed het gevecht kantelen, de daaropvolgende grondstoten op hoofd en lichaam dwongen scheidsrechter Herb Dean na een minuut en twintig seconden in de openingsronde tot ingrijpen. Waar de eerste confrontatie vragen opriep over zijn vorm, gaf Pereira ditmaal het overtuigende antwoord in de kooi.
De 38-jarige vechter temperde na afloop triomfalisme en klonk tegelijk bevrijd, wraak noemde hij een gif dat hij wilde vermijden, terwijl hij erkende dat zijn fysieke gesteldheid bij het eerste duel niet op orde was en dat hem destijds weinig geloof werd gehecht. In de kooi nam hij nog kort de tijd om stil te staan bij het overlijden van voormalig NFL-linebacker Arthur Jones, de broer van UFC-legende Jon Jones, voordat hij het T-Mobile Arena-publiek verliet met de gordel weer om zijn middel.
In het co-hoofdnummer liet Merab Dvalishvili zien waarom hij de onwrikbare spil is van de bantamgewichtdivisie, want de Georgiër zette Cory Sandhagen voortdurend onder druk met kettingtakedowns, clinchwerk en een eindeloze motor, en nam met een unanieme beslissing zijn derde succesvolle titelverdediging mee naar huis sinds hij in September 2024 de troon besteeg. Sandhagen probeerde met voetenwerk en wisselende invalshoeken ruimte te creëren, maar vond zelden het ritme om Dvalishvili’s tempo te ontregelen.
UFC 320 leverde daarmee twee duidelijke boodschappen op, de eerste is dat het lichtzwaargewicht in de oude orde hersteld en lijkt een volgende golf aan uitdagers zich te moeten meten met Pereira’s kickboksarsenaal en zijn gevoel voor momenten. In het bantamgewicht dicteert Dvalishvili het spel met conditionele overmacht en worstelcontrole, wat de lat voor toekomstige titelpretendenten fors hoger legt. Voor beide kampioenen gold in Las Vegas hetzelfde patroon, namelijk dat overtuiging en uitvoering samenvielen en dat de kooi geen ruimte liet voor twijfel.
