Het nieuwe Burgerlijk Wetboek wordt in bepaalde gemeenschappen gezien als een bedreiging. En terecht: gronden die nooit formeel zijn vastgelegd, kunnen nu gemakkelijker door derden worden opgeëist via de rechter. Maar wie even verder kijkt, ziet niet alleen gevaar maar ook een kans. Een stimulans zelfs. Want als we eerlijk zijn, ligt er overal in Suriname grond onbenut. Grond met potentie. Grond die ligt te slapen.
Als je met googlemaps kijkt naar de districten Commewijne Para Saramacca Coronie districten die vroeger actieve plantages bezaten die tonnen landbouwproducten opleverenden zien we nu voornamelijk bos! In Commewijne zie je nog duidelijk de lijnen van de inpoldering. Mooie stukken land, vruchtbaar, strategisch gelegen. Maar wie gebruikt ze? Wie onderhoudt ze? Wie produceert er iets op? We kampen ondertussen met een tekort aan groente en fruit. citrusvruchten die dertig jaar geleden nog volop beschikbaar waren zijn er nauwelijks meer we kunnen hierbij denken aan de navel sinaasappel of de Kwatta sinaasappel. Geen grapefruit we hadden in Suriname verschillende rijstsoort waar zijn ze nu? En we blijven klagen. “De regering doet niets.” Maar wat doen wij zelf?
Laat dit duidelijk zijn: als je niet gebruikt wat je bezit, raak je het kwijt. Dat is geen wetsregel, dat is een natuurwet. En dat is exact wat er gebeurt als we zo nonchalant om gaan met waardevolle kapitaal goederen. We moeten de kracht van organisatie herontdekken. Wie zich niet organiseert, gaat dood. Een enkeling is een drenkeling.
Zeker. Hier is een feitelijk verbeterde en krachtigere formulering van je redenering, met behoud van de kernboodschap maar met helderder taalgebruik en economische precisie:
Grond als productiemiddel, niet als erfstuk
Het is tijd om af te stappen van het idee dat grond een sentimenteel bezit is dat we enkel bewaren “voor de kinderen”. In plaats daarvan moeten we grond erkennen als een economisch productiemiddel. Net als arbeid en kapitaalgoederen (zoals machines en gebouwen) vormt grond een essentiële basis voor economische activiteit.
Grond is beperkt beschikbaar, waardevol en cruciaal voor productie in sectoren zoals landbouw, woningbouw, toerisme en industrie. Grond die ongebruikt blijft of slecht benut wordt, vertegenwoordigt niet alleen gemiste kansen, maar ook onverantwoord beheer van nationaal vermogen.
Grond moet werken, niet omdat we blindelings het kapitalisme volgen, maar omdat we verantwoordelijkheid dragen voor ontwikkeling, werkgelegenheid en toekomstgerichte groei. Actieve benutting van grond betekent dat we bijdragen aan de ontwikkeling van Suriname, aan de economie, aan voedselzekerheid, aan huisvesting en aan welvaart voor onze kinderen. We kunnen het niet zomaar laten liggen!
Organisatie is de sleutel
Gronden die toebehoren aan familiegroepen, boedels of tribale gemeenschappen kunnen en moeten ondergebracht worden in juridische entiteiten zoals een Naamloze Vennootschap (N.V.) of een stichting dus rechts personen. Een vereniging is te zwak want daarmee kan je niet echt handelen maar met een N.V. of een Stichting stap je naar de bank! Daarmee vestig je eigendom, leg je structuur vast en kun je zakelijk aan de slag. Elk lid van de groep krijgt een aandeel of een stem binnen deze organisatie. Er komt een raad van commissarissen, een bestuur, een penningmeester. We gaan denken als een bedrijf, handelen als een team en oogsten als een volk met toekomstvisie.
Dat betekent: zelf plannen maken. Zelf investeerders zoeken. Zelf onderhandelen. Zelf produceren. En ja, ook zelf winst verdelen en herinvesteren in onze eigen gemeenschappen. We moeten niet wachten op de overheid om onze gemeenschappen te ontwikkelen terwijl we het zelf kunnen. We moeten de hand in eigen boezem steken werken, verdienen en de kinderen naar school sturen. Zo worden onze kinderen ingenieurs, artsen, techneuten, ondernemers. Zo blijft onze cultuur bestaan én groeien. Zo blijven onze kreken schoon, onze gronden beschermd en onze bankrekeningen gezond.
Geen etnisch excuus
Laten we stoppen met etnische angstzaaierij. Dit gaat niet over rijeken die onze gronden willen inpikken. Dit gaat over onszelf. Wij zijn rijk we hebben onze rijkdom alleen niet benut. Het is tijd dat we ophouden met vinger wijzen en gaan bouwen. Bouwen voor elkaar bouwen voor Suriname! Want wie niets doet, verliest alles. Maar wie zich organiseert, wint. En als we zitten wachten dat een ander van buiten die geen affiniteit heeft met onze cultuur en onze natuur de leiding neemt zullen zij over onze ruggen heen rijker worden en wij zullen dan met een broko pernasi achterblijven. Het wordt tijd dat we inzien dat wij alleen ons zelf kunnen redden en dat wij onze rijkdom moeten benutten.
Een 21ste-eeuwse mentaliteit
We leven in 2025. Alles ligt op tafel: wetten, technologie, kennis, toegang tot kapitaal. Laten we het gebruiken. Laten we onze grond inzetten voor productie, onze kennis voor groei en onze liefde voor het land voor bescherming van natuur en cultuur. Maar niet op gevoel alleen. Op basis van structuur, samenwerking en visie.
Als jij niet bepaalt wat er met je grond gebeurt, doet een ander het. En dan is het te laat. Dus richt die N.V. of Stichting op. Stel dat bestuur samen. Zoek juristen, economen, jonge leiders. Investeer in je eigen gemeenschap. Organiseer je. Want wie zich organiseert wint!
