De rij van bussen en boten aan de Heiligenweg was een stille waarschuwing aan de overheid, want de vervoerders die voor het Nationaal Vervoersbedrijf rijden en varen willen geen beloftes meer maar zicht op geld dat maanden uitstaat, daarom trokken vertegenwoordigers naar het Kabinet van de President waar zij direct te woord werden gestaan en de bevestiging kregen dat Financiën en Planning aan tafel zit om ruimte te vinden voor uitbetaling. Het staatshoofd hield de toon nuchter en eerlijk, er komt beweging zonder overspannen verwachtingen, er zijn diensten geleverd dus er volgt betaling, eerst een startbedrag en daarna een schema dat in overleg wordt bepaald, zodat de druk op de begroting niet escaleert en de cashflow van ondernemers niet opnieuw stokt.
Binnen de Organisatie van Bus en Boothouders klinkt opluchting dat er eindelijk gehoor is, tegelijk onderstrepen zij dat het om achterstallige termijnen over een lange periode gaat en dat het totaalbedrag oploopt tot grofweg honderd miljoen SRD. Een niveau dat voor kleine ondernemers direct voelbaar is in brandstof, onderhoud en aflossingen. De onrust is verklaarbaar, toezeggingen van het vakministerie strandden eerder op de uitvoering en daarom vragen de leden nu om twee praktische ingrepen die fraude en vertraging uitsluiten. Een rechtstreekse overmaking naar de rekening van elke vervoerder op basis van geleverde ritten en vaarten, en strakker toezicht op wie werkelijk rijdt en wie slechts meeschrijft, desnoods met een vertegenwoordiger uit de sector in de toezichtslag, uiteraard binnen wat de statuten van NVB toelaten.
De president benoemde dat spanningsveld, de ruimte is beperkt maar de wil is aanwezig, eerst betalen wat kan en dan doorpakken met een gefaseerde route die publiek en controleerbaar is. De afspraak is dat de lijnen kort blijven via de Chief of Staff, zodat misverstanden geen nieuwe vertraging veroorzaken en iedereen per tranche ziet wat is verwerkt en wat volgt. Dat is cruciaal, want elke week onzekerheid raakt niet alleen ondernemers maar ook scholieren, ziekenhuispersoneel en werknemers die op deze routes rekenen.
Wie naar het grotere plaatje kijkt ziet hoe een structurele oplossing dichterbij komt wanneer techniek en proces elkaar vinden, een simpel maandelijks betaalritme gekoppeld aan digitaal bevestigd dienstverband, een dashboard dat per route laat zien wat is gereden en wat is betaald, en een escalatieregel die automatisch ingaat als een termijn overslaat, zo voorkom je dat de straat weer het loket wordt. De sector levert dan voorspelbaarheid terug, voertuigen en boten blijven inzetbaar, en het NVB krijgt de data die nodig zijn om aanbod, piekmomenten en onderhoud slim te plannen.
De prikactie heeft haar doel bereikt, er is direct contact, er is erkenning van de achterstand en er komt een eerste uitbetaling met vervolg in stappen, de volgorde die vertrouwen herstelt. Blijft over dat alle partijen het ritme vasthouden, want alleen zo wordt stilstand niet opnieuw ingepland en blijft het land rijden en varen op schema.
