Suriname kreeg een voorproefje van het cruiseprofiel dat het land kan opbouwen toen het vijfsterren expeditieschip SH Vega kort afmeerde en ruim honderd gasten de binnenstad en Peperpot verkenden. Aan boord werden volgens maritiem gebruik plakkaten uitgewisseld tussen de kapitein, Havenbeheer en de organisatie en de boodschap was duidelijk dat het schip volgend jaar terugkeert en dan langer blijft. Dit signaal laat zien dat het aanbod van UNESCO-erfgoed en natuurbeleving werkt wanneer ontvangst en infrastructuur op niveau zijn. Want wie aan de Waterkant rond het Waaggebouw een volwaardige cruisepier plant en de aankomst verbindt met cultuur en service op straatniveau zal merken dat de eerste indruk zich vertaalt in herhaalbezoek, extra verblijfsdagen en een waardeketen waarin gidsen, horeca en ambacht samen verdienen.
Terwijl de rivier kortstondig vol klonk van internationale accenten speelde in de rechtszaal een ander register, de zaak rond voormalig minister Gillmore Hoefdraad kreeg een nieuwe wending toen het Hof van Justitie hem niet-ontvankelijk verklaarde en daarmee de nationale route in dit stadium sloot. De verdediging kondigde aan de rechtmatigheid van de vervolging internationaal aan te vechten en wijst op het beginsel dat niemand tweemaal voor hetzelfde feit mag worden berecht. Het dossier bevat scherpe randjes zoals de tweede aanvrage tot in staat van beschuldigingstelling zonder nieuwe feiten en het feit dat Interpol weigerde mee te werken en het verzoek politiek gemotiveerd noemde. Daarom telt nu dat procedures transparant blijven en dat communicatie over vervolgstappen feitelijk en gedoceerd is zodat vertrouwen niet verder slijt en instellingen sterker uit het proces komen dan zij erin gingen.
Op het wereldtoneel zet het land intussen de diplomatie op spanning met de start van de Suriname Diplomatic Course. Een intensief traject waarin toekomstige gezanten worden getraind in onderhandelen, protocol, culturele sensitiviteit en crisismanagement. De lijn is helder dat diplomaten geen doorgeefluik zijn maar strategen die handel, klimaat en veiligheid verbinden en die de status van Suriname als koolstofnegatief land kunnen vertalen naar concrete partnerschappen. Wie zo werkt geeft gewicht aan een jaarrede waarin actieve en economisch gerichte diplomatie niet klinkt als leuze maar als methodische voorbereiding op gesprekken die middelen, kennis en banen naar huis halen.
In het binnenland vraagt de werkelijkheid om pragmatische stappen die leven en logistiek overeind houden, na het bezwijken van de brug bij Witagron kwam een tijdelijke oplossing in zicht met een noodbrug bij de Kaboerikreek zodat Apoera en het westen weer toegang krijgen tot basisgoederen vanuit Nickerie. De voorwaarden zijn eenvoudig en streng want het gaat om personenverkeer met controleposten die tonnages weren en een tracé over de dam tot Wakai waar al voorzieningen aanwezig zijn. Ondernemers betalen en bouwen mee en dragen daarna over aan de overheid voor duurzaam onderhoud, precies de aanpak die onderweg al kwaliteit borgt en die later ruimte geeft voor structureel herstel zonder dat de gemeenschap maandenlang afgesneden blijft.
Niet alles draait om stenen en staal want samenlevingen houden koers wanneer zij elkaars licht zien, bij de Diváliviering in Saramacca werd de grote dia gezamenlijk ontstoken en klonk de oproep om het symbool van licht en hoop te vertalen naar gedrag dat verbindt. De sprekers onderstreepten dat bezinning en gemeenschapszin meer zijn dan woorden en dat een land richting vindt wanneer gezagdragers, religieuze leiders en burgers kiezen voor waardigheid in debat en mildheid in omgang, wie die toon volhoudt maakt ruimte voor beleid dat niet alleen rekent maar ook raakt.
