In Washington werd de camera’s voorgezeten door twee leiders die zichzelf dicht bij een doorbraak plaatsen, de Amerikaanse president kondigde aan dat de Israëlische premier instemt met een door de Verenigde Staten gedragen plan dat de gevechten in Gaza moet beëindigen en een route biedt naar rust voor burgers die al te lang onder vuur liggen. Het raamwerk rust op drie pijlers die elkaar versterken, een onmiddellijk staakt het vuren, een gecoördineerde vrijlating van gijzelaars en een gefaseerde terugtrekking van Israëlische troepen, met daarnaast een inzet van internationale partners om bestuur en hulpverlening weer op de rails te krijgen zodat basisvoorzieningen niet langer een wisselvallig front vormen.
Toch klinkt in dezelfde zaal de echo van een gemis, de afwezigheid van Hamas aan de onderhandelingstafel werpt een lange schaduw over de uitvoerbaarheid van het schema en voedt de vraag wie de garanties levert wanneer de eerste stilte valt. De Amerikaanse president sprak stevig richting de gewapende beweging en maakte duidelijk dat Israël op volledige steun kan rekenen als het aanbod wordt afgewezen, waarmee de politieke druk oploopt terwijl diplomaten zoeken naar de ruimte die nodig is om de ruil tussen kalmte en terugtrekking veilig door de bochten te sturen.
Het ontwerp veronderstelt dat veiligheid en rechtszekerheid tegelijk kunnen groeien wanneer de wapens zwijgen en de gijzelaars vrijkomen, pas dan kan een civiele orde met hulp van buiten opnieuw ademhalen, met controle op grensovergangen, medische ketens die bereikbaar blijven en elektriciteit en water die niet langer speelbal zijn van het front. De volgorde is bewust gekozen, eerst stoppen, dan ruilen, daarna terugtrekken en opbouwen, want alleen wanneer die stappen elkaar zonder hapering opvolgen ontstaat er ruimte voor vertrouwen aan beide kanten van de grens.
Intussen blijft het realisme hoorbaar in de reacties van regiosteden en bondgenoten die weten dat elk bestand staat of valt met discipline in het veld en met duidelijke afspraken over wie waar het gezag voert zodra de laatste voertuigen de strook verlaten. Het is precies daar dat het plan nu grootste winst kan boeken, door van belofte naar meetbare uitvoering te gaan met controleerbare mijlpalen en een internationale ruggengraat die niet alleen toeziet maar helpt tillen waar de last te zwaar is.
