De verkiezingen van Mei 2025 zijn nog niet beslist. Voordat de uitslag officieel bekend is, circuleren er tientallen scenario’s, complotten en geruchten in de (social) media. Het politiek wantrouwen neemt met de dag toe onder de bevolking. Creatieve, grappige, soms pijnlijk rake AI-gegenereerde beelden van politici duiken op.
Vanuit Nederland klinken stemmen van journalisten, activisten en politieke analisten — meestal uit de Surinaamse diaspora. Vanuit de diaspora in de VS daarentegen is het alleen onze beste vriend die wat van zich laat horen.
Ondertussen kijken lokale ondernemers wat onzeker naar de situatie. Gelukkig blijft de koers stabiel, en dat geeft enige rust. Suriname blijft, ondanks alles, gezegend met potentie, met grondstoffen, met talent.
Ik bevind me, terwijl ik dit schrijf, tussen enkele broeders ergens in Paramaribo. Onze bekende radiopersoon met rasta-haardracht stapt binnen. Hij wordt feestelijk onthaald, in zijn Boston Celtics-tenue. Eén van de heren vindt het opvallend dat hij niet in geel is gekleed. Rasta reageert met: “Ik heb ook mijn Lakers paars-zwart.”
Een discussie laait op. Eén van de aanwezigen wordt beschuldigd van oranje te zijn… wan fu den boi fu Chan.
“Burn that!” roept iemand.
“Fayaa!” roept de ander.
Gelach vult de ruimte, maar het is duidelijk: politiek is overal, en we zijn allemaal onderdeel van het spel. Zelfs onbedoeld.
En ergens in een huis, verderop in de stad, zit oma.
Ze kijkt naar haar RVI-certificaat — met de belofte van 750 Amerikaanse dollars aan royalties van de overheid. Ze vraagt zich af: gaat het nog door? Is de belofte nog geldig?
Een student vraagt zich af : Ga ik nog steeds digitaal geld ontvangen op m’n mobiel?”.
De beloofde verandering was dat uitkeringen en toeslagen voortaan direct digitaal zouden worden overgemaakt — zonder tussenkomst van ambtenaren.
Want het is bekend: er zijn ambtenaren die kaarten uitdelen, tegen betaling, aan huis. Voor wat hoort wat. Het systeem is doorweven met corruptie. Maar digitalisering kan een verschil maken. Minder tussenpersonen, minder ruimte voor misbruik.
Gaan we nog door met e-gov? Gaat het nu echt zo zijn dat alle aanbestedingen en inschrijvingen digitaal zullen verlopen? Of draaien we dat allemaal terug?
Gaan het volk, de pers en de ondernemers eerlijkheid en transparantie eisen van haar overheid, of gaan we door met ons “neks no fout”-systeem?
Wat is de nationale visie voor Suriname? Wie moet het bepalen?
Wil het volk ad-hocbesluiten, of willen we beleid! Waar eindigen we tegen 2030 en hoe gaan we door? Wat is de Visie voor Suriname?
Willen we een echte routekaart voor beleid, transparantie en vooruitgang?
Of gaan we de kat uit de boom kijken en klagen op social media? Praten en klagen en staken; weer demonstreren en niets bereiken?
We zouden ervoor kunnen kiezen om de kennis die we nodig hebben voor onze economische diversificatie gericht naar binnen te halen. Surinaamse studenten kunnen we uitzenden naar universiteiten in Nederland en Brazilië — landen die voorop lopen in moderne landbouwtechnieken. We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden. De technologie ligt letterlijk binnen handbereik.
We leven nu in een tijd van AI, van drones die voor oorlog of landbouw worden ingezet, van precisielandbouw die wordt gedreven door data!
Wat doen we met al onze data bij de verschillende ministeries?
We leven in een wereld van nieuwe moderne en efficiënte landbouwtechnieken — het ligt klaar. Het is aan ons om ermee te werken.
Wat weten we van de “25 by 2025”-doelstelling van de CARICOM? Gericht op het verlagen van de voedselimportrekening van de regio met 25% . Dat betekent verhogen lokale productie en binnen CARICOM kopen. Dit biedt echte kansen voor Surinaamse agrariërs, exporteurs en investeerders. Maar pakken we die kansen? Schrijft de media hierover?
Of verliezen we ons liever in discussies over politieke kleuren en geruchten?
We leven in de 21e eeuw. Suriname heeft alles in huis om te bloeien.
Het vereiste is Visie en beleid daarop afgesteld.
Ratio boven Emotie!
