De zwaarste tropische storm van dit jaar duwt een brede boog water en wind over Oost Azië en laat een verscheurd spoor achter. Omdat in oostelijk Taiwan hele dorpen werden overvallen nadat een stuwmeer doorbrak en reddingsdiensten nog altijd naar vermisten zoeken terwijl Hongkong de luiken sloot en luchtvaartmaatschappijen complete vlootten uitweekten om schade te voorkomen en zuidelijk China zich opmaakt voor nieuwe klappen langs de kust van Guangdong.
Op Taiwan vertellen bewoners van Hualien hoe water en modder straten in een oogwenk veranderden in kolkende geulen nadat een natuurlijke dam het begaf, met doden en een groot aantal vermisten als gevolg en met teams die te voet en per helikopter zoeken zodra de wind dat toelaat. De nationale brandweer spreekt van een uitzonderlijke situatie die door dagenlange regen werd aangewakkerd en die hele gemeenschappen onverwacht in het donker zette.
Aan de overkant koos Hongkong voor maximale voorzorg, de hoogste stormwaarschuwing werd opgetuigd en het openbare leven kwam vrijwel stil te liggen, luchthavens schoven honderden vluchten van het bord en grote carriers verplaatsten het merendeel van hun toestellen naar veiliger velden in de regio, terwijl overslaand zeewater boulevards teisterde en de beurs wel openbleef maar op een skeletbezetting draaide. De luchthaven, normaal een wereldknooppunt voor vracht, stopte het verkeer voor langere tijd om personeel en materieel te ontzien.
Op het vasteland van China werken autoriteiten langs de kust aan een massale preventie operatie, met schuilplaatsen die open gaan en evacuaties die in de miljoenen lopen in de dichtbevolkte gordel van Shenzhen tot verder naar het westen, waar het stormveld aan land komt met orkaankracht en zware regen die nog dagen kan naijlen in laagtes en rivierdelta’s. De weerdiensten waarschuwen voor aanzienlijke stormopzet die het watermeters doet stijgen in baaien en estuaria.
Dit alles past in een bekend patroon waarin de grootste schade niet alleen uit de wind komt maar vooral uit het water dat na de passage blijft stuwen, want damdoorbraken, aardverschuivingen en secundaire overstromingen maken reddingswerk langzaam en verraderlijk. Een les die telkens weer terugkeert wanneer een systeem van categorie vijf de rand van het continent schampt en daarna inlandig uitregent. Fotoreportages laten promenades zien waar golven tot boven de lichtmasten slaan en kades die in schuim verdwijnen terwijl het verkeer stokt en de stroomvoorziening hapert.
Voor landen met lange rivieren en uitgestrekte bos en kleigebieden ver weg van deze storm zit er toch een stille aanwijzing in dit verhaal, namelijk dat de zwaarste kosten vaak worden voorkomen door saai voorbereidend werk. Denk aan kaarten die risicozones tot in dorpsniveau tonen, meetpunten die realtime doorgeven en noodscenario’s die elke regendag oefenen, want juist dan blijken evacuatiepaden begaanbaar, dijken en sluizen op tijd gesloten en communicatie helder genoeg dat mensen zonder paniek handelen. De regio laat zien hoe snelheid, discipline en redundantie levens redden, ook wanneer de natuur een tandje bijzet.
