De Amerikaanse president waarschuwt dat de technische ruggengraat van het hedendaagse financiële stelsel achterhaald is en pleit voor ingrijpende modernisering. Waar de VS met de onlangs goedgekeurde “Genius Act” nieuwe regels creëert voor private stablecoin‑uitgifte onder toezicht van toezichthouders als de SEC en CFTC, blijft Europa voorlopig aarzelend. In Washington is de ambitie om een digitale dollar in omloop brengen die niet alleen de betalingsinfrastructuur versnelt, maar ook de wereldwijde vraag naar Amerikaanse staatsobligaties de zogeheten treasuries veiligstelt.
Critici vrezen dat deze koppeling van digitale valuta en obligatiefinanciering vooral dient om de Amerikaanse schuldmarkt kunstmatig in stand te houden. Door consumenten en bedrijven te laten betalen met “digitale dollars” en deze rechtstreeks in Treasury‑opkopen om te zetten, creëert men extra vraag naar overheidsleningen zonder afhankelijk te zijn van externe kopers. Wij van Redesigning our Monetary System zien in deze constructie niet alleen een machtsmiddel voor Washington, maar ook een testcase voor de grenzen van monetair beleid.
Tegelijkertijd woedt in Brussel al jaren een debat over de komst van een digitale euro. De Europese Centrale Bank erkent dat een eigen digitale munt essentieel is om soevereiniteit over rente, wisselkoers en kredietbeleid te behouden in een wereld waarin technologische rivaal vrijwel moeiteloos grensoverschrijdende betalingen kan faciliteren. Voorstanders zien de digitale euro als de laatste kans om privacy en monetair gezag te waarborgen, terwijl sceptici wijzen op complexe juridische en technische uitdagingen.
Op de beursvloer vieren klassieke en alternatieve activa hoogtij. Woningen schieten in prijs omhoog, de S&P 500 noteerde recent nieuwe records, en grondstoffen zoals zilver noteren flinke winsten. Bitcoin nam even gas terug na een sterke opleving en analisten speculeren over een volgende rally zodra institutionele investeerders inmiddels onmisbaar geworden in de cryptomarkt hun posities uitbreiden.
Ook in de publieke opinie klinken vraagtekens. De politie waarschuwde voor misbruik van “crypto‑betaalkaarten” die transacties automatisch omzetten in euro’s, een vermeende witwasrisico. Financiële juristen weerleggen die stelling en benadrukken dat deze kaarten onder dezelfde KYC‑regels vallen als reguliere bankpassen, zonder concrete cijfers over excessief misbruik.
Voor Surinaamse beleidsmakers en beleggers biedt de invoering van digitale valuta nieuwe kansen en uitdagingen. Enerzijds kan een regionale stablecoin of zelfs virtuele SRD-dollar efficiëntie van grensoverschrijdende betalingen verhogen en de lokale dollar‑ en euro‑liquiditeit verbeteren, wat voor handelaren en vakantiegangers van grote waarde kan zijn. Anderzijds moet Paramaribo scherp blijven voor de invloed die digitale munten kunnen uitoefenen op de binnenlandse monetaire soevereiniteit. Net als in Europa en de VS ligt er een spanningsveld tussen innovatie in betaaldiensten en het behoud van beleidsruimte voor rente en wisselkoersbeheer. Door actief samen te werken met regionale centrales en technische partners kan Suriname een evenwicht vinden en profiteren van snellere, goedkopere transacties zonder de controle over het eigen monetair beleid uit handen te geven.
