China gold nog maar kort geleden het centrum van de bitcoinmijnbouw, de ban op transacties en mining duwde het ecosysteem ondergronds, maar niet van het toneel. De nieuwe cijfers laten zien dat het land opnieuw stevig meedoet en dat roept vragen op over concentratie van rekenkracht, de herkomst van hardware en de weerbaarheid van energienetten wereldwijd.
Luxor’s Global Hashrate Heatmap schat China nu rond veertien procent van de wereldwijde rekenkracht, goed voor grofweg honderdvijfenveertig exahash per seconde, waarmee het land na de Verenigde Staten en Rusland als derde speler opereert. De stijging is klein maar betekenisvol omdat ze aantoont dat verboden reusachtige netwerken niet zomaar stilleggen, vooral niet in afgelegen regio’s met veel energie en bestaande infrastructuur zoals Xinjiang.
Naast rekenkracht draait de discussie om hardware en toelevering, meer dan negentig procent van de ASIC-machines komt nog altijd van Chinese fabrikanten zoals Bitmain, MicroBT en Canaan, die ondertussen productielijnen in de Verenigde Staten optuigen om nieuwe tarieven te omzeilen en dichter bij klanten te zitten. De Amerikaanse partijen waarschuwen dat die dominantie veiligheidsvragen oproept en pleiten voor een eigen leveranciersbasis om geopolitieke schokken op te vangen.
De politieke laag maakt het spanningsveld scherper, de dreiging van zeer hoge Amerikaanse importheffingen op Chinese goederen kan prijzen en levertijden van miningapparatuur opschudden. En daarmee de winstgevendheid van operators beïnvloeden, dat soort prikkels verplaatst productie, maar verkleint niet meteen de technologische voorsprong van de oorspronkelijke producenten.
Ondertussen verschuift rekenkracht ook buiten de wet, landen met strakke kapitaalcontroles of grillige stroomsubsidies zien ondanks verboden toch activiteit opduiken, zo schat Luxor dat Iran enkele exahash draait, een fractie van het totaal maar illustratief voor hoe gedistribueerd en taai de sector opereert. Suriname moet drie strategische sporen analyseren die elkaar versterken, betrouwbaarheid van energie, diversificatie van leveranciers en duidelijke kaders voor wie wil investeren in datacenters of high-performance rekenwerk. Maar pas in combinatie met transparant vergunningenbeleid, netwerkvereisten en duidelijke milieuregels, want zo alleen kan een sector ontwikkelen die waarde toevoegt zonder het net te belasten. Een blik op de internationale hardwareketen leert ook dat het verstandig is om niet op een bron te leunen en contractueel te borgen dat apparatuur beheerbaar blijft zonder onnodige software-afhankelijkheden, vooral wanneer leveranciers in het buitenland grotendeels de markt bepalen en handelspolitiek snel kan draaien.
Wie in Suriname rekenintensieve industrie wil aantrekken kan beginnen met kleine, netjes gereguleerde pilots gekoppeld aan vraagrespons, waarbij operators verplicht kunnen op- en afschakelen om het net te stabiliseren en zo pieken te temperen. Dit model werd elders succesvol toegepast en maakt van een potentiële last een buffer, het vergroot bovendien de kans op lokale toelevering en onderhoud, waardoor kennis in eigen land blijft.
De kern is dat de comeback van China in de hashrate geen voetnoot is maar een herinnering dat digitale infrastructuur uiteindelijk draait op fysieke factoren als stroom, machines en logistiek. En landen die die drie pijlers zorgvuldig ordenen en tegelijk open rapporteren over netbelasting, herkomst van hardware en beveiliging, bouwen vertrouwen op bij burgers en investeerders en profiteren van de groeiende vraag naar rekenkracht zonder hun energiestelsel te overvragen.
